23 Temmuz 2015 Perşembe

"İyi Değilim, İyi Olmayacağım, İyi Olmayın!"


Ezgi gibi olmasa da gülüyorum. Hayat devam ediyormuş ya, sokakta aniden ağlayıp sonra arkadaşımla oturunca gülebiliyorum. Ezgi gibi değil ama... Benim Ezgi gibi umut dolu gülümsemem yok, onun gibi cesur yüreğim yok; çünkü ben/ biz, kalanlarız, Ali İsmail'in, Berkin'in, Uğur'un, Ceylan'ın, Ezgi'nin, Polen'in ardından bakanlarız. Onları kardeş gibi sevip, onlar için "unutmamak" dışında hiçbir şey yapamayanlarız. Her gün gülümsediğinde vicdanıyla burun buruna gelen birkaç insanız. Melda Onur, Suruç'ta katliamın olduğu gün "Ülkemizin vicdanını yok etmeye çalışıyorlar." demişti. Doğru, çalışıyorlar. Ülkede istedikleri bizim yok olmamız! Bizim vicdanımız bu güzel insanlardan geriye kalandır, parça parçadır...