Hrant,
Bir güvercin daha kondu mezarına.
19 Ocak 2017’de nefret değil de umut tohumu eken bir konuşmaya şahit olduk sosyal medyada. Küçük çocukların idam istediği, katillerin kovalandığı, fikirlerini beyan eden insanlara saldırıldığı şu günlerde sığındığım tek şey bir kadının iç dünyasına yaptığı yolculuktur. Kelime kelime misafir olduğum yolculuğuna.
Ne demişti güzel insan?
“İlk defa geldim. Daha önce gelmediğime de çok pişman oldum.Bu benim için kendi içimde bir yolculuk aslında. İçimdeki bazı şeyleri tartmak için geldim buraya.”
Hoşgeldin…
“Ben etnik olarak Türküm, Müslümanım Sünniyim ve Hanefiyim. Buralara biraz uzağım.”
Buluştuğumuz nokta insanlıktır; artık uzak değilsin. Daha yakın geldin.
“Ama yıllarca bu acıların ortak olduğunu fark edemediğimiz için çok üzüldüm. Neden gelip ben burada ağlamadım diye çok üzüldüm. Yani bu kendimle bir nevi hesaplaşma.”
Daha samimi bir beyan duymadım kimseden. Geç de olsa güç de olsa artık beraber ağlıyorsak aynı türküye, hesaplaşmalar yorucu olmayacak.
“Çok bilmiyorum bu çevreleri. Meseleyi medyadan takip ediyorum. Maalesef insanlar arasında hiçbir fark olmadığını, her masum insanın canının kutsal olduğunu anlamak için biraz uzun yıllar aldı maalesef. Bu yüzden çok üzgünüm.”
Artık biliyorsun bu çevreleri. Ne medyada gösterildiği gibi, ne kitaplarda yazdığı gibi… Masumiyeti fark edene kadar geçirdiğimiz her yılın bir sebebi vardır. 2017’de buradasın ya, ne önemi var gerisinin?
“Ermeni kardeşlerimizden de ben mensup olduğum mahalle adına çok çok özür diliyorum.”
Ki sen, suçsuzken dahi suçlu hissedebilecek kadar narinken, mensubu olduğun mahallenin mensubu değilsindir aslında.
“Bu ülkede benim kadar rahat yaşama hakkına sahip olana kadar bundan sonra Allah’ın izniyle yanlış tarafta olmayacağım, doğru tarafta olacağım.”
İyi olmaya çalışanların sofrasına her gün biri daha oturuyor…
“Bir daha bu insanların kılına bile zarar gelirse ben inşallah onların yanında olacağım.”
Sen yoksan bir eksiğiz demiştik, her zaman. Geldin ve tamamlandı bir eksikliğimiz. Sanmıyorum bu kelamın sana ulaşacağını ama yazdım attım denize. Bil ki pek mesut ettin beni, birçok insanı. Ne sen ne ben öcü değiliz, bunu anlattın. Masumiyet dedin, kutsaldır dedin, yan yanayız dedin. Eyvallah!
Her umutsuzluğa düştüğümde açık okuyacağım/ dinleyeceğim seni.
Birçok insan adına,
Kendi adıma,
Teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder