Bayramlaşmak.
Ne bayramıydı, mânâsı neydi bilmezdim. Tek bildiğim şey bayram oldu mu tanıdığım herkesi görecek, bol bol öpecek, öpülecek ve para toplayacaktım. Bir de, şeker yemekten ağzım ağrıyacaktı.
Bayram benim için kolonya kokulu ninelerle dedelerin ellerini öpmekti.
Bir an önce anneannemlere gitmek, çok sık görmediğim; ama yanındayken çok eğlendiğim Hüseyin Dayımı görmekti. Bedri Dayımın halini hatrını sormaktı. Serdar ve Cem Abimle bir yukarı bir aşağı dolanmak, Canan Teyzemi öpmek, anneannemin baklavasını yemekti. Bayram sabahı hepimizden erken kalkan babamın salonda bizi bekleyişini bilerek hızlıca hazırlanmak, annemle babamın birbirini öpmesine sevinmekti. Fadime Teyzemin misafir severliğine karşı şaşkın olmaktı bayram, ablamın bana işlenmiş mendil bırakmasıydı.
Ben sekiz yaşındayken ölen Dursun Ali Dedemin anılarını dinlemek, Haydar Dedemin tarih ve saat vererek bahsettiği hikâyeleri dinlemekti. Halamları ve amcamları tek tek gezmek, gülmek, eğlenmek, sevmekti bayram. Sevdiklerimi bir arada ve mutlu görmekti.
Ne kalabalıktık biz, ne heybetliydik.
Şimdi anlıyorum.
Geçtiğimiz bayram, Fadime Teyzemin mutfağındaydık. Hüseyin Dayım gelmişti, en yakın arkadaşını, "oğlum" dediği yoldaşını kaybetmişti. Serdar Abime yanlışlıkla "İlyas" diye bağırıp, sonrasında ağlamıştı. Bir salona, bir mutfağa yürüyordu, yerinde duramıyordu yine. Teyzem yemek hazırlamaya girişince "Salata bende" diye atlamıştı. Çok güzel salata yapardı, yemekleri de güzeldi. Bu bayram Bedri Dayım aramızda yoktu, bir senedir yoktu. Bir durgunluk vardı üzerimizde; ama Hüseyin Dayım işte, cenazesi olsa bile kimsenin yüzü düşmesin, güldürürdü bizi.
Salata yapmaya koyuldu, bir bardağın içine soslarını koyup karıştırdı. "Napıyorsun dayı?" diye sordum. Sanki ölümsüzlük iksirini yapıyormuşcasına heyecanla anlattı ne yaptığını dayım, öyleydi, "dünyanın en iyi ..." diye anlatırdı yediğini, giydiğini, sevdiğini! Dünyanın en iyisi olması gerekti dayıma göre. Benim için dünyanın en iyi salatası o gün ondan yediğim salataymış ama. Doğru söylemiş.
Yine geldi bayram, yine gideceğim anneannemlere. Anneannem pek konuşmuyor artık. Teyzemler ve annem buruk. Aramıza yeni katılan bebeklerimiz var belki onlarla huzur buluruz; ama ya burukluk? Bir burukluk var içimde be Hüseyin Dayı. Bayram demek seni görmekmiş, seninle muhabbet etmek, seninle gülmekmiş. Bayram senmişsin Hüseyin Dayı. Bugün anladım.
Mekânın cennet olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder