İstanbul’da gidilecek yerler listesinde Beyoğlu muhakkak vardır. Bununla birlikte Beyoğlu-Taksim’de uğramanız gereken mekanlar her geçen gün azalmakta…
Küçükken ablam beni İstiklal Caddesi’ne götürürdü. Tüm caddeyi baştan aşağı yürütür, arkadaşlarıyla zaman geçirdiği sahiplerinin size “para” gözüyle bakmadığı mekanlara giderdik. O zaman hatırlıyorum, o kalabalık caddede sürekli önüme çıkan ağaçlardan rahatsız olurdum. Bu aklımda kaldığına göre şimdiki beton yığınının aksine İstiklal’de pek çok ağaç varmış.
Her çeşit insanın her saat bulunduğu İstiklal’i büyük markalar fethetti sonra. Bize ara sokaklarda iç içe oturduğumuz küçük cafeler, bir de tutunmaya çalışan “meşhur” yerler kaldı. Mesela İnci Pastanesi!
bir pazar günüydü. Annemle İstiklal Caddesi’nde yürüyüş yapıp Yeşilçam Sineması’na, Dersim’in Kayıp Kızları belgeselini izlemeye gitmiştik. Benim daha önce hiç gitmediğim bir yer olan İnci Pastanesi’ne gitmeyi teklif etti sonra. E tabii, onların mekanıydı orası. “Hiç gitmedik değil mi seninle?” diye sordu giderken, hiç gitmediğimi öğrenince “Hadi o zaman oranın muhteşem profiterolünden yedireyim. Sen yemeden kapanmasın…” dedi. “Kapatıyorlar mı ki?” dedim kapısından girerken, “Bilmem; ama kapatırlar. Baksana ne kadar güzel.”
Gerçekten çok güzeldi. Eski olan her şey güzeldir! Meşhur profiterolü yedik, sohbet ettik uzunca. Esasında buranın tatlısı çayı bahaneydi, adı vardı, geçmişi vardı. O gün anladım bunu. Sonra biz gittik, bir süre sonra İnci’yi kapattılar. Yenisini de açtılar. Oraya da arkadaşlarımla gittim; ama olmadı. İstiklal Caddesi’nde başlayan değişim etkiledi. Yine gider, “Yeni İnci” de otururuz da, eski İnci’ye dair bu anlattığım anı kadar kıymetli olmayacaktır gözümde.
7 Aralık 2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder